De eerste kilometers werd er al wat hoogte gewonnen. Vooral als de wind recht van voren kwam waren de korte beklimmingen lastig. De regenjasjes toch maar uitgedaan want als je zo ingespannen bezig bent wordt je door het zweet van binnen minstens net zo nat als met de jas uit. Na 20 km kwamen we in Talheim en daar moesten we beginnen aan de eerste langere beklimming van onze reis. Zo'n 4 km met 4-7 %. Hier zie je Thijs bij het begin staan. Zien jullie de uiterste concentratie?
De klim ging boven verwachting. Leek een beetje op de gemiddelde klim in de Belgische Ardennen. Zie hier het voortdurende uitzicht terwijl de volgende 100 meter op je fietscomputer maar niet wil verspringen.
Boven aangekomen dachten we verder een "easy ride" te hebben met een geleidelijke afdaling. Dat bleek helaas tegen te vallen. Flink de wind tegen, het werd dus toch nog zo'n 50 km werken. De Schwäbische Alb wordt vanwege het weer ook wel de "Rauhe Alb" genoemd. En dat het de afgelopen dagen hier af en toe te keer was gegaan mag blijken uit de wegversperringen. Maar goed dat we geen caravan bij ons hadden, dan was de vakantie afgelopen geweest.
Het landschap was overigens schitterend. Het dal van het riviertje de Lauchert is prachtig en het was er onvoorstelbaar rustig. We hebben 10 minuten op een uitzichtspunt gestaan terwijl er geen enkele auto, trein, fiets of wandelaar passeerde. Enkel natuur, vogeltjes, slakken en een kabbelend beekje.
Het weer klaarde rond het middaguur op en we kwamen met een zonnetje aan in het mooie Sigmaringen aan de Donau. Een mooi kasteel wachtte ons daar op en een lekkere lunch: Apfelstrudel met vanillesaus en slagroom.
Het hotel was 10 km verderop in Scheer. Dat was makkelijk te fietsen langs de Donau. Het hotel "Donaublick" is overigens wel een aanrader, alleen moet je dan nog wel een vakantie in Scheer plannen. Wie durft? Eric en Thijs keken zeer tevreden terug op een succesvolle etappe.
We hebben zelfvertrouwen, de spieren sterken aan. Morgen verlaten we Duitsland en proberen we de 100 km naar Bregenz in Oostenrijk te voltooien. Dan zijn we aan de voet van de Alpen. Het begint al te kriebelen en er zijn ook wel wat zenuwen voelbaar.
Ga zo door mannen! Prachtige verslagen en absoluut jaloersmakend. Zo leuk dat zelfs Heddy weer zin krijgt om zo'n tocht te maken. We blijven jullie volgen.
BeantwoordenVerwijderenbart